Εργασία και ανεργία, τα καταντήσατε αέναο εκκρεμές. Αν εργάζεσαι, ευχαριστείς τον Θεό για την θέση χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Αν είσαι άνεργος, αναζητείς εργασία πάλι χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Το απόλυτο μηδέν. Τόσο ως προς την προσωπικότητα και τις ανάγκες του νέου Έλληνα πολίτη όσο και προς την αντιμετώπιση του από την γενιά που τον εργοδοτεί. Δεν είναι αυτή η κοινωνία που θέλουμε.
Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να ζει ευτυχισμένος.
Εργάζεται για να προσφέρει ως προς το αξιοπρεπές ζην.
Τι πρότυπα δίνουμε στην νέα γενιά που αναζητά σήμερα εργασία καθώς και στην επόμενη που έρχεται, όταν ο εργοδότης μεταχειρίζεται τον εργαζόμενο νέο με παράλογο εγωισμό και περιφρόνηση; Όταν του δηλώνει απερίφραστα: “Αυτά είναι και αν σ´ αρέσει. Υπάρχουν 1,5 εκ. άνεργοι εκεί έξω που περιμένουν…” Πως θα προχωρήσει αυτή η κοινωνία όταν υποτιμούμε τα προσόντα, τις ικανότητες, τα ταλέντα της νέας γενιάς;
Από την γενιά του Πολυτεχνείου και έπειτα, αυτό που ήθελαν για μας οι δικοί μας ήταν να μας πάνε στα καλύτερα σχολεία και να σπουδάσουμε για να καλύψουμε τις ανάγκες και τα προβλήματα που εκείνοι είχαν και έχουν με την εξέλιξη της παγκόσμιας πλέον κοινότητας.
Τώρα τι κάνουν; Εκμεταλλεύονται πολλοί την υψηλή ανεργία και πληρώνουν, αν το κάνουν, τους νέους ως ανειδίκευτους εργάτες. Τι νόημα είχαν τότε όλες αυτές οι σπουδές και τα γράμματα, όταν τελικά μας δίνουν 3 και 60;
Ε όχι. Αυτή δεν είναι μια φιλελεύθερη κοινωνία. Αυτή είναι η πλέον συντηρητική, ανάλγητη και αναποτελεσματική κοινωνία όπου δεν αξίζει καν την ανοχή της ρήσης “αμαρτίες γονέων, παιδεύουσι τέκνα”. Και αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, δεν θα μείνει κανένας νέος εδώ.
Από την άλλη, και οι εργοδότες έχουν τα δίκια τους. Όταν το κράτος τους θεωρεί εξ´ορισμού απατεώνες και πρέπει κάθε μέρα να αποδεικνύουν πως δεν είναι ελέφαντες ενώ η φορομπηχτική πολιτική τούς έχει τσακίσει και σκέφτονται σοβαρά να κλείσουν την επιχείρηση τους που μπορεί να έχει ζωή εώς και μισό αιωνα (!), τότε το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι η αντιμετώπιση της ανεργίας της νέας γενιάς και η υποστήριξή τους για το μέλλον. Φαύλος κύκλος, αδυσώπητος και απαράδεκτος για μια χώρα που ανήκει στον στενό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ.
Κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα στην εργασία.
Αυτό ειναι βασικός πυλώνας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Κάθε πολίτης μακάρι να έχει και να χαίρεται μια εργασία στην οποία αναλώνει ούτως η άλλως το 70 με 75% της καθημερινότητας του.
Αφού λοιπόν οι εργοδότες παλαιάς κοπής δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις αντίξοες υποχρεώσεις και ανάγκες που τους έχετε δημιουργήσει – κύριοι της συγκυβερνήσης – καθώς τους χρεοκοπήσατε μαζί με τις τράπεζες, επιτρέψτε στον κάθε νέο να δημιουργήσει μια μικρή επιχείρηση με νέα μέτρα και σταθμά από το μηδέν.
Μηδενική φορολόγηση στις νέες επιχειρήσεις με μεγαλομέτοχο ηλικίας έως 35 ετών και κλιμακωτή ενεργοποίηση του στον φορολογικό μηχανισμό (3 εώς 5 χρόνια) ανάλογα με το ύψος της επένδυσης και την απόσβεση που προσμένει ο κάθε νέος επιχειρηματίας. Αυτά πρέπει να γίνονται βάσει πλάνου που θα οφείλει να παρουσιάζει στις τράπεζες ώστε να εξασφαλίσει ένα ελάχιστο κεφάλαιο ρευστότητας. Έτσι μόνο παίρνει η μηχανή μπροστά.
Φόρους από τους νέους δεν έχετε να παίρνετε. Μας έχετε χρεοκοπήσει χωρίς να έχουμε χρεοκοπήσει ουσιαστικά ποτέ.
Δυο επιλογές έχετε:
Α. Μας επιτρέπετε να κάνουμε μια μικρή επιχείρηση που να γουστάρουμε ώστε να δώσουμε το 100% του εαυτού μας – να παράξουμε πλούτο – να παράξουμε θέσεις εργασίας – να παράξουμε φόρους για τον κοινωνικό ιστό – να ευημερήσουμε με άλλα λόγια…
Β. Φεύγουμε για άλλες πολιτείες και μένει η Ελλάδα μας μια γερασμένη κοινωνία χωρίς μέλλον.
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.
Αλφρέντο Σαλτιέλ.
Υποψήφιος Ευρωβουλευτής.
Γεφυρες (Δράση – Δημιουργία, Ξάνα).
Αντιπρόεδρος Ευρωπαϊκού Φεντεραλιστικού Κόμματος Ελλάδος.